Afgelopen week sprak ik twee mensen die op het punt stonden een week vakantie te nemen. Ze zagen ernaar uit. Want beiden hadden last van een opgelopen frustratie over hun huidige baan. De vakantieweek werd gezien als een kans om zich te bezinnen op wat ze wel en niet meer wilden in hun werk. En liefst wilden ze tot een helder besluit komen over hoe het anders zou moeten. Ik heb geprobeerd om beiden van hun bezinningsvoornemen af te helpen. En wel hierom.

De frustratie kon ik in beide gevallen goed volgen. Eigenlijk hoorde ik dat als goed nieuws. Frustratie is vervelend om te voelen. Het is echter ook een boodschapper. Van tijd tot tijd is ons talent toe een verandering. Talent is een zuiver inhoudelijke drijfveer. Wie meer en meer vertrouwd raakt met de aard van het eigen talent is ook tuk op taken en werkvormen die bij dat talent passen. Soms leidt dat tot allerlei kleine veranderingen in manieren van werken. Soms gaat het om grote veranderingen. Zoals meer ingrijpende wijzigingen in het pakket van taken of zelfs de baan als geheel. De frustratie van beide vakantiegangers lag in de sfeer van groot. Dat is altijd spannend en heeft zelfs een mate van frustratie nodig. Frustratie is energie en vaak een onmisbare aanjager om van nee naar ja te bewegen. Goed nieuws dus eigenlijk bij deze mensen.

Echter, om tot een goed ja te komen is een week vakantie een gevaarlijk middel. Die week wordt geladen met de energie van frustratie. In die energie komen allerlei gedachten tevoorschijn die nog helemaal verweven zijn met de nee-kant, met alles wat niet goed voelt. Te meer omdat de onvrede over het huidige werk meestal al te lang in de lucht hangt. Het risico op een ja dat een pure reactie is op het nee is levensgroot. Terwijl ons talent het verdient om een vrije en onbelaste verzinruimte te krijgen: ‘Wat zou ik nu het liefste willen gaan doen?’

Om die ruimte te verkrijgen kan je het beste een echte time-out nemen. Op vakantie gaan en louter genieten. Liefst door je over te geven aan nutteloze bezigheden, om helemaal niet met je werk bezig te zijn. Verplicht genieten zal ik maar zeggen. Juist dan kan de opgehoopte frustratie bijna ongemerkt verdampen. En kan je een positief draaipunt bereiken. Een punt waarop je in alle nuchterheid en neutraliteit tegen jezelf zegt: ‘Dit wil ik niet meer.’ Als dat de eindklank is van je time-out, kan het gebeuren dat je een ingeving krijgt. In een onbewaakt moment weet je ineens wat je wel wilt. Zo gezien is je time-out de voorbode van een time-in. Je hebt jezelf weer in een open mind gebracht en daarin kunnen de keuzes ontstaan die het recht doen aan je talent en die je echt een stap verder helpen.