Talent is je ideale midden. Je doet precies wat nodig is gezien de situatie van het moment. Bureaucratisch gezegd: je talent is je meest effectieve gedrag. Je doet niet te weinig en je doet niet te veel.

Afgelopen weken trof ik drie prachtige teamleiders die los van elkaar tot de conclusie kwamen dat een tandje minder doen, precies is wat nodig is. Ze waren er zelf verbaasd over. Jarenlang kenden ze de reflex om een tandje meer te doen als het moeilijk werd.

• Allewien heeft het talent ‘een stap verder brengen’. In een teamvergadering met feedback van haar teamleden, koos ze na aarzelen de leervraag: ‘ik wil leren langzaam te gaan’. Alhoewel ze zich op dat moment amper kon voorstellen dat het beter zou gaan als ze langzamer zou gaan. Nu, na een halfjaar experimenteren, heeft ze meer dan één eyeopener gehad. Haar team pakt dingen zelf op, ze ontmoet minder weerstand, ze bereidt dingen nog beter voor.
• Peter probeerde zijn talent-in-1-woord te benoemen. Wel tien minuten spraken we over woorden als ‘aanjagen’ en ‘er het maximale uithalen’. Tot hij plotseling het woord ‘transformeren’ liet vallen. Het werd stil. Zowel in hem als in zijn team. Op slag besefte ieder hoe hij behalve een eenmalige beweging ook een duurzame beweging in zich had.
• Farik was terecht trots op een leven lang ‘doorzetten’. Wat later in de vergadering waarin we zaten, vertelde hij hoe hij met een mevrouw had gesproken met wie het niet zo goed ging. Ze was door zijn belangstelling opengebroken en tot tranen toe geraakt. ‘Wat heb je nu precies gedaan?’, vroeg een collega. ‘Ruimte gemaakt’, zei hij. Ook hier werd het stil. Ruimte maken is nog dienstbaarder dan doorzetten. Farik wist: ik kan meer dan de krachttoer die mijn leven tot nu toe was.

Wie herkent zich niet in deze teamleiders? Meer druk, tandje erbij. Nog meer druk, nog een tandje. Misschien wel de belangrijkste vrucht van een tandje af schakelen, is dat je mensen makkelijker meekrijgt.

Tandje minder, handjes erbij.