Onlangs gaf ik een training Werken vanuit je talent. In de eerste sessie benoemde een jonge vrouw haar talent als ‘schoonheid schepper.’ De daarop volgende maand moesten de deelnemers oefenen met hun bewustzijn van ‘talentmomentjes’. Dat zijn kleine gebeurtenissen waarin je jezelf ineens vanuit je talent ziet handelen. In de tweede sessie vertelde zij enthousiast dat ze een aantal momenten in haar studeerkamer had gezeten en bezig was geweest met allerlei ideeën over de inrichting van ruimten. Het was even slikken voor haar, toen ik zei dat die momenten niet tellen. Omdat ze zonder afnemer zijn. Haar studiemomenten waren voeding, inspiratie voor haar talent. Pas in het uitgeven wordt talent tot werkelijkheid.

Het bleek dat voor haar het optreden in een echte situatie vanuit zichzelf als talentdeskundige onbekend en spannend was. Dat kon ik goed begrijpen. Daarop kreeg ik de ingeving haar oefenterrein te verkleinen. Zij moest van onze werkruimte à la minuut zeggen wat er het meest mooie en het meest lelijke aan was. Dat kon ze moeiteloos. En meteen daarop werd ze bij twee deelnemers uitgenodigd hun huisinrichting te komen beoordelen op mogelijkheden van schoonheidsbevordering. Haar enthousiasme werd ter plekke groter dan haar angst.