Bij mijn training Werken vanuit Talent zat een vrouw die als haar talent uitkwam bij: de ander begrijpen. Ik zag de twinkeling in haar ogen en wist dat het waar was. Even later kwam ter sprake dat zij werkzaam geweest was in het maatschappelijk werk. Daar was zij teleurgesteld weggegaan. Met name vanwege de druk die de verplichte protocollen haar oplegden. Ze werd onzeker en dacht dat ze helemaal niet geschikt was voor het helpen van mensen.

Gelukkig kwam haar talent als een onontkoombare waarheid op tafel. Het was voor iedereen duidelijk dat het begrijpen van de ander een volkomen natuurlijke inzet van haar was. En dus dat zij juist bijzonder geschikt is voor de wereld van hulpverlening. Omdat ik erin geloof dat het wezen van helpen gaat over begrijpen. En zo kon zij het ook zien. Een moment van eerherstel. Met daarachter een lonkend perspectief. Want het talent van deze vrouw verdient een werkvorm waarin het helemaal uit de voeten kan.

Dit voorval leerde mij opnieuw het belang van het onderscheid tussen geest en vorm. Talent is zuivere geest, is een inspirerende bron. De talenteigenaar mag kieskeurig worden over werkvormen die de spirit van het talent belemmeren of juist bevorderen.