In een recente sessie over het benoemen van talenten kwam ik in het ‘uitslag rondje’ terecht bij een vrouw. Het resultaat uit de verkenning van haar talent stemde haar niet tevreden. Op mijn vraag wat de uitkomst was begon ze associatief te praten. Haar talent ging over zaken duidelijk maken, praktisch maken, organiseren. Aan haar stem kon ik horen, dat haar talent niet wilde vallen in haar bewustzijn. Haar hoofd was bezig, niet haar ziel. Mijn tussenvragen als poging om het echte talent tevoorschijn te laten komen mochten niet baten. Integendeel. Nog meer mentale woorden. In ons heen en weer gepraat werd mijn oog getroffen door een gebaar dat zij telkens maakte met haar linkerarm. De hand was gebald en die trok ze steeds naar beneden. Ik vroeg ineens wat dat gebaar betekende. ‘Ik wil alles naar de aarde brengen’ antwoordde zij zonder enig nadenken. En ze glimlachte er breed bij. Wij genoten samen even van het stille moment dat hierop volgde. Het talent was gevonden en diep van binnen herkend. Soms spreekt ons lichaam duidelijker taal dan onze stem.