Dat is een wereld van verschil. Tijdsdruk maakt alles zwaarder. Althans, wanneer die druk het gevolg is van omstandigheden. Die soort tijdsdruk maakt onze geestelijke ruimte klein. Terwijl tijd ook ruimte kan geven. Wanneer je zelf je tijd bepaalt, kom je in een ruimte die weliswaar beperkend is, maar die wel van eigen makelij is. Alsof je over een loper loopt, die je zelf hebt uitgerold.
Een voorbeeld. Ik sprak laatst met een vrouw die niet wist hoe ze de draad van haar professionele loopbaan weer op moest pakken. Zij was recent moeder geworden en merkte dat ze onvoldoende energie had om er weer vol tegenaan te gaan. Toen ik vroeg wat er dan zoveel inzet van haar vroeg vertelde ze van haar ideaal. Zij was een ervaren trainer van managers, gericht op het verbeteren van de samenwerking. Vanuit haar ervaring had ze een leergang ontwikkeld die een jaar zou duren en die gericht was op de diepere lagen van echt samenwerken. Maar ja, zo een vernieuwend product in de markt zetten vroeg een energie die ze nu niet had. Zij was gevangen geraakt in de klem van een grote bevlogenheid en een onhaalbare realisatie. Dit zo meevoelend heb ik haar twee oplossingen voorgelegd in het koppelen van haar ambitie met de factor tijd:
– stel je voor dat je leergang over 7 jaar in full swing is, niet nu al;
– verschaf jezelf in het aankomende jaar kleinere modules waar je volledige know how van de jaargang al in zit. Net als in een matroesjka popje. Daar zitten in de grote moeder twee of drie kleinere popjes die er hetzelfde uitzien.
Na een kort gesprekje over mijn suggesties ging deze vrouw opgelucht de deur uit. Haar molensteen was vervangen door een behapbaar vergezicht. Puur door haar ambitie in een tijdskader te zetten.
Dit is wat wij met het wonder van de tijd kunnen doen. Op allerlei gebieden van ons leven. In ons Handboek voor Tijd geven we daarvan een veelkleurigheid aan toepassingen: periodetijd, ontmoetingstijd, besluittijd, leertijd, projecttijd, geniettijd, rusttijd en tijd in de dag. Bovenstaand voorbeeld illustreert de periodetijd. De weg naar het beoogde ideaal wordt in de loop van zeven jaar opgeknipt in perioden. Opdat de eigenaar in een gezonde uitdaging kan toegroeien naar haar eindstation.
De doordenker
Er zit een doordenker in het zelf kiezen van je tijd. Het is duidelijk dat tijd die van buiten wordt opgelegd een mate van verlamming geeft. Om dat te voorkomen is het niet in de tijd werken ook geen oplossing. ‘Ik zie wel’ klinkt relaxed, maar is dat meestal niet. Want dan komen er sluipenderwijs toch allerlei omstandigheden aan het woord die bepalen dat je harder of zachter gaat lopen. Meestal zachter. Met als risico dat het realiseren van je intentie een gebed zonder einde wordt. Het geven van je eigen tijd aan je eigen wens is het beste wat je kunt doen.
