Onlangs gaf ik een training aan teamleiders uit de wereld van de media. Vlak voor aanvang werd er nog druk gemaild en geappt. Bij de koffieautomaat stond ik naast een deelnemer, die gebeld werd. Uit het gesprek maakte ik op dat hij gebeld werd door een teamlid dat plotseling ziek geworden was. De beller verkeerde in een toestand van beginnende paniek, want nu zou er van alles fout gaan. Mij viel op dat de teamleider naast mij meteen een geruststellende toon aansloeg. Binnen twee minuten had hij de betrokkene zover gekregen dat zij met een gerust hart haar werk los kon laten en zich geheel aan het ziekzijn kon overgeven.
Ik vond het een indrukwekkend moment. De teamleider had precies de goede klank, zei precies de juiste dingen, gaf precies de goede ruimte aan de ander, was precies directief genoeg.
In het rondje talent benoemen zei deze teamleider dat hij het niet wist. Waarop ik hem mijn waarneming teruggaf. Waarop hij weer zei: ja, ik kan wel zorgzaam zijn. En ik: dat is dan een prima naam voor je talent. Daar wilde hij beslist niet aan. Want hij had een aantal ervaringen gehad waarin hij zichzelf in het zorgen voorbij gelopen was. Toen we even later kwamen te spreken over talent als innerlijk vermogen en de draak als innerlijk onvermogen, ging ik weer terug naar de teamleider.
En ik kon heel simpel zeggen: juist het onderscheiden van die twee krachten in jou kan je enorm helpen. Enerzijds de volle erkenning geven aan de zuiverheid van je zorgzaamheid. Anderzijds kien worden op je neiging jezelf voorbij te lopen. En niet die twee krachten tot één pot nat maken en zo het kind met het badwater weggooien. Hij viel even stil, het kwartje van dit kostbare inzicht was gevallen.
