Ik sprak laatst een man die tot over zijn oren verwikkeld was in het realiseren van de Wet maatschappelijke ondersteuning. Even kort gezegd: de Wmo beoogt een drastische decentralisatie van bestuurlijke en uitvoerende bevoegdheden inzake maatschappelijke hulpverlening. In dat proces verschuiven enorme geldstromen. Ook het voortbestaan van menige hulpinstantie staat op de tocht. De man die ik sprak was voorzitter van een van de platforms die tot een bepaalde herschikking moesten zien te komen.

De eerste vergadering kwam meteen in een sfeer van het verdedigen van belangen terecht, alle hakken gingen in het zand. Na deze eerste hoofdpijnmiddag zag de man met een bezwaard gemoed de tweede keer naderbij komen. Vanuit een zekere wanhoop zocht hij naar een doorbraak in de defensieve overlegsfeer. Hij kreeg de ingeving om aan het begin van de tweede bijeenkomst ieders talent te benoemen. Zo gedacht, zo gedaan. Met een verbluffend resultaat. De deelnemers kwamen in de positieve energie van hun eigen talenten. En het gesprek ging als vanzelf over allerlei creatieve oplossingen.

Dit voorval laat mij zien dat een vechtgesprek allerlei soms akelige persoonlijke krachten in mensen oproept. En dat het openen voor talent diezelfde mensen losmaakt uit hun benauwenis en tot een ware talentenstorm kan verleiden.